Szef kobiece ma rysy twarzy
- Szczegóły
- Utworzono: 02 października 2013
- Kamila Pasek
Angela Merkel ponownie wygrała wybory, a poparcie społeczne dla jej osoby nie słabnie. Czy kobieta może być lepszym szefem niż mężczyzna? Tak i nie, bowiem nie płeć, a styl działania i komunikacji mogą mieć wpływ na owocne zarządzanie ludźmi, a że po części ten styl jest sprzężony z gender, cóż…
Angela Merkel ponownie wygrała wybory, jej partia uzyskała 42% głosów poparcia i to właśnie CDU zadecyduje na początek o kształcie koalicji, a później o barwie polityki Niemiec. Pani Kanclerz od lat cieszy się ogromną popularnością i zaufaniem wśród swoich wyborców, uzyskując nawet 60% poparcie w sondażach. Jeśli chodzi o arenę międzynarodową, to „Żelazna Dziewczynka”, jak mówią o Angeli Merkel, stanowi mniejszość i praktycznie nie ma w obrębie swojej płci konkurencji. Polityka i władza wciąż reprezentowane są w dużym stopniu przez mężczyzn.
W kontekście dominacji mężczyzn, a także niekwestionowanego zwycięstwa obdarzonej zaufaniem Angeli Merkel, nasuwa się pytanie: Czy kobieta może być lepszym szefem niż mężczyzna? Jeśli tak, to dlaczego wciąż w tym temacie brak jest równowagi? Czyżby mężczyźni, czując pismo nosem, celowo eliminowali konkurencję zawczasu?
Zaczynając od początku, spróbujmy przyjrzeć się różnicom płciowym oraz ich ewentualnemu wpływowi na charakter sprawowania władzy, a więc też poniekąd kierowanie ludźmi, podejmowanie decyzji i pociąganie do odpowiedzialności.
Wendy T. Behary w swojej najnowszej książce „Rozbroić narcyza. Jak radzić sobie z osobą zapatrzoną w siebie” zauważa, iż sukces na polu zawodowym często łączy się z cechami osobowości narcystycznej. Dążenie do perfekcjonizmu, rywalizowanie, ale też zatracenie się w pracy to tylko niektóre z zachowań, jakie często można zaobserwować u osób narcystycznych. Co ciekawe, Behary, przytaczając dane naukowe, zauważa różnice płciowe w obszarze tego typu osobowości, i tak ponad 70% populacji osób narcystycznych stanowią mężczyźni, tak zwani ważniacy, indywidualiści i megalomani. Z kolei kobiety reprezentujące te cechy osobowości w dużym uproszczeniu można by opisać jako damy, histeryczki czy też primadonny. Zauważyć należy, że działające w służbie ego dążenie do osiągania sukcesów utorowane ciężką pracą, jest raczej przyczyną pozycji, niekoniecznie stanowi o poparciu i utrzymaniu „miejsca na świeczniku”. W przypadku Kanclerz Niemiec możemy obserwować kolejny z rzędu sukces, umacniający jedynie dawno osiągniętą pozycję Angeli Merkel.
Czy Angela Merkel jest charyzmatycznym przywódcą? Nie. Jest raczej przywódcą mądrym i cichym, z pracowitością mrówki bowiem rozwiązuje problemy i neutralizuje konflikty, nie skupiając zbyt wielkiej uwagi na sobie. Co ciekawe, Angela Merkel znalazła też sposób na komunikację ze społeczeństwem niemieckim. Otóż, realizując potrzebę Niemców do bycia poinformowanym, Pani Kanclerz zapewniła sobie poparcie opinii publicznej. Jak się bowiem okazuje, społeczeństwo, które wie, co robi Rząd, ufa swojemu przywódcy.
Jak pokazuje przykład Kanclerz Niemiec, umiejętności komunikacyjne mają duży wpływ na jakość sprawowania władzy i kierowanie ludźmi. Czy fakt, że Kanclerz jest kobietą wpływa na jej styl komunikacji? Po części tak. Już pierwsze badania Robin Lakoff dotyczące komunikacji dowiodły, że mężczyźni i kobiety różnią się, jeśli chodzi o sposób komunikowania. I choć liczne badania na nowo weryfikowały te różnice, które de facto nie są wynikiem fizjonomii, a wychowania i kultury, w jakiej żyjemy, to właśnie kobiety w procesie komunikacji zwykle nastawione są na współpracę i tworzenie atmosfery wspólnoty, podczas gdy mężczyźni skupieni są raczej na samym przekazie, osiąganiu celu czy potwierdzaniu swojej pozycji i statusu. Styl komunikacji kobiet może więc stanowić ogromny atut w zarządzaniu. Holistyczne ujęcie problemu, umiejętność słuchania, a także ukierunkowany na współpracę styl działania z pewnością charakteryzują Angelę Merkel, która nie utwierdza wszystkich w przekonaniu, iż jest osobą ważną, ale przyglądając się usterkom, jakimi są różnice zdań i opinii, dąży do tego, by cała „machina” funkcjonowała sprawnie.
Jeśli chodzi o różnice płciowe i jakość pracy, to inne badania dowodzą, że dzięki empatii oraz nastawieniu na relację kobiety są bardzo dobrymi mediatorami i pośrednikami. Wsłuchując się w potrzeby przedstawicieli różnych grup społecznych, reprezentujących odmienne stanowiska, mogą z powodzeniem budować most porozumienia. Odwołując się jednak do przedstawionych na łamach portalu badań Ingi Carboni oraz Richa Gilmana, zauważyć należy, iż rola ta, mimo że przynosi niewymierne dla społeczeństwa korzyści, bywa kosztowna dla osoby pełniącej wspomnianą funkcję. Dlatego też warto doceniać starania cichych, ale mądrych przywódców, bo to dzięki nim możliwy jest proces budowy, co prawda powolnej i często mozolnej, ale pozbawionej tak charakterystycznych dla pierwiastka męskiego rewolucji. Przewrotu, mającego na celu zbyt często nie społeczne dobro, a samo objęcie władzy.
Podsumowując, nie płeć, a styl pracy, wiedza i doświadczenie wpływają na jakość zarządzania ludźmi. Zarówno kobiety, jak i mężczyźni mogą pełnić rolę wspaniałych kierowników, przywódców czy liderów. Jednak w czasach, w których wciąż prym wiedzie „szklany sufit”, to właśnie pracę kobiet wypadałoby bardziej doceniać.
Więcej:
- Bahary, T., W. (2013) Rozbroić narcyza. Jak radzić sobie z osobą zapatrzoną w siebie.
- Dobek- Ostrowska, B. (2007). Komunikowanie polityczne i publiczne.
- Carboni, I., Gilman, R. (2012). Brokers at Risk: Gender Differences in the Effects of Structural Position on Social Stress and Life Satisfaction . American Psychological Association, DOI:10.1037/a0028753.
Bądź na bieżąco! Zapisz się na nasz newsletter! (dodatkowo otrzymasz eBooka "Iluzje codzienności")
