Bez pracy i miód gorzki
- Szczegóły
- Utworzono: 14 września 2015
- Aleksandra Dymanus - Gaudyn
Alfred Adler, austriacki psychiatra, psycholog i pedagog, kładł nacisk na interes społeczny, który, jak twierdził, jest niezbędny dla zdrowia psychicznego, jak i całego społeczeństwa. Jak się okazuje, interes społeczny, troska i zaangażowanie mają ogromny wpływ na poziom dobrobytu wspólnoty ludzkiej.
Jednostka tylko wtedy rozwinie się właściwie, gdy będzie żyć jako cząstka całości-wspólnoty i dążyć do doskonałej formy tej wspólnoty, bowiem rozwój ludzkości zawsze był możliwy tylko dzięki wspólnemu dążeniu do doskonałości w wytworzeniu wspólnoty idealnej.
Zadania życiowe
Adler opisał trzy zadania życiowe, które są spełniane w naszym całym życiu, przedstawiając je w kategoriach przyjaźni, miłości i pracy. Wszystkie te kategorie wynikają z relacji związanych z naszą egzystencją. Opis pracy jako jednego z zadań życiowych wymaga współpracy i troski o innych. Ogólnie można powiedzieć, że sukces zawodowy zależy od przystosowania społecznego.
Motywacja
Teoria osiągnięć psychologa z Uniwersytetu Harvard Davida McClellanda mówi, że potrzeby mające determinujące znaczenie dla zbudowania zaangażowania i wytworzenia motywacji można stymulować poprzez odpowiednie kształtowanie środowiska pracy, a w szczególności poprzez pozostawianie pracownikom pełnej swobody działania, poszerzanie zakresu obowiązków, zwiększanie ich samodzielności i odpowiedzialności oraz stosowanie pochwał i odpowiednio dobranych nagród. Samorealizacja pracowników zwiększa ich kreatywność.
Jednak z perspektywy Adlera żadna z tych rodzajów motywacji nie będzie skuteczna, jeżeli interes społeczny nie będzie dobrze rozwinięty.
Motywacja w zakresie pracy własnej musi obejmować szerszą perspektywę życia. Każda osoba napotyka sukcesy i porażki w pracy. Wiele osób uważa, że ich sukces pracy jest oznaką ich wartości jako osoby. Człowiek jest bardzo zniechęcony, jeśli jego osiągnięcia spadają lub jeśli jego praca nie jest uznawana i ceniona przez innych. W wielu przypadkach oznacza to, że czyjaś samoocena rośnie i spada według własnego osiągnięcia pracy. Rozpatrzenie pracy jako zadania życia zorientowanego wokół wkładu dla większej społeczności jest formą pomocy, aby uniknąć takiego zniechęcenia.
Zachęta i samoocena
Kiedy ludzie są zachęcani, mają bardziej pozytywny szacunek dla siebie i swojej ogólnej skuteczności radzenia sobie w pracy. Są również bardziej skłonni do wytrwania w pokonywaniu przeszkód i być bardziej otwarci na znalezienie rozwiązań dla poprawy wydajności zadań.
Kultura optymizmu jest wymagana, aby zapewnić potrzebne wsparcie. W miejscu pracy jednostka podejmuje działania, które przynoszą rezultaty. Przekonanie, że można osiągnąć zamierzony cel (zadanie) wymaga optymizmu.
Ludzie przynoszą uprzedzenia, oczekiwania i talent do miejsca pracy, co oznacza, że poszczególni koledzy, a nie tylko osoby zarządzające i nadzorujące, mają ogromny wpływ na warunki pracy. Uświadomienie sobie, że każdy człowiek ma wpływ na wszystkich innych jest ważne dla zapewnienia pozytywnych warunków pracy grupy.
Praca uszlachetnia
Niezależnie od tego, jaką pracę dana osoba wykonuje, jej wynik stanowi wkład dla innych. Dla niektórych praca zapewnia spełnienie talentów i rozwoju ogromnego potencjału. Taka realizacja rzeczywiście może prowadzić do samozadowolenia i poczucia realizacji, zwłaszcza jeśli jest ona zintegrowana z interesem społecznym i stanowi wkład dla społeczności ludzkiej.
Na podstawie:
- Eva Dreikurs Ferguson and Linda J. Page, Column Editors, Work as a Life Task in Contemporary Times. The Journal of Individual Psychology, Vo I. 70, No. 3, Fall 2014.