Dlaczego boimy się klaunów?
- Szczegóły
- Utworzono: 08 listopada 2016
- Aleksandra Dymanus - Gaudyn
Historie o klaunach może brzmią jak dowcip, ale osobom, które miały styczność z nimi, nie do końca jest do śmiechu. Zastraszone dzieci, groźby pod adresem szkół, ataki fizyczne – to wszystko seria wciąż tajemniczych zdarzeń. Pytanie nasuwa się jedno, kto jest po drugiej stronie maski i dlaczego ta akurat postać jest taką inspiracją dla wielu żartownisiów i sprawców ataków.
Moda na upiornych klaunów, starających się wywołać strach i panikę wśród przypadkowych przechodniów, zaczęła się dwa lata temu w USA. Bardzo szybko plaga ta ogarnęła większość stanów w USA, a następnie przeniosła się do Kanady, Australii, Nowej Zelandii oraz Brazylii, a w Europie do Wielkiej Brytanii, Francji, Szwajcarii i obecnie do Niemiec.
Na Wyspach upiorni klauni są szczególnie agresywni i niebezpieczni, bo nie ograniczają się do straszenia ludzi, tylko atakują ich kijami bejsbolowymi, maczetami i piłami. Na domiar złego, wśród „zawodowych” brytyjskich przestępców nasila się trend dokonywania napadów i rabunków w przebraniu i masce klauna.
Do rozpropagowania tej plagi przyczyniają się media społecznościowe i Internet, ponieważ sprawcy napadów lub ich wspólnicy często je filmują, a następnie publikują nagrania w serwisie YouTube.
Koulrofobia
Historyczne i psychologiczne zapytanie sugeruje, że postać klauna została odlana w negatywnym świetle niemal natychmiast. Koulrofobia – irracjonalny lęk przed klaunami, jest zaskakująco powszechnym zjawiskiem psychologicznym. Osoby zmagające się z tą przypadłością są w stanie zaakceptować klauna w cyrku, ale nie poza nim, poza miejscem dla niego przeznaczonym. I choć niewiele można powiedzieć o osobach, które cierpią z powodu fobii klinicznej, to jednak większość woli omijać z daleka żartownisiów i błaznów w białym makijażu.
Z kolei objawy koulrofobii są podobne do objawów występujących po zetknięciu z czynnikiem wywołującym inne fobie: uczucie przerażenia, nudności, pocenie się, szybkie bicie serca, płacz, krzyk, drżenie kończyn, uczucie zbliżającego się omdlenia.
Złe wieści
Nie do końca wiadomo, jaka postać jest inspiracją dla „strasznych klaunów”. Część mediów uważa, że ich protoplastą jest Tańczący Klaun z głośnej powieści Stephena Kinga „To” z 1986 roku, personifikujący odwieczne zło. Kolejnym przykładem mrocznego klauna jest przerażający i nieobliczalny Joker z „The Dark Knight”.
Tymczasem wielu z nas chyba zapomniało, że seryjny morderca klaun stał się rzeczywistością dzięki Johnemu Wayne Gacy, inaczej znanemu jako „Killer Clown”.
Gacy nie działał jako klaun w pełnym wymiarze czasu, przebierał się za „Pogo” na imprezach dla dzieci i imprezach charytatywnych w Chicago. W tym samym okresie Gacy zgwałcił i zamordował co najmniej 33 młodych mężczyzn między 1972 i 1978 rokiem. Dlaczego przebierał się za klauna o imieniu Pogo? Bo strój dawał mu dostęp do dzieci. Sam zresztą powiedział policjantom, którzy go złapali, że wybrał go bo: „Wiecie… klaunom zawsze się upiecze”. Gacy został skazany na śmierć w 1980 roku i stracony w 1994 roku, co dowodzi, że klauna można złapać.
Tak naprawdę już nie widzisz klauna w charakterze zabawnej postaci, która nas rozśmiesza. Widzisz go w filmach i jest on przerażający – Dr Martin Antony, profesor psychologii na Uniwersytecie Ryerson w Toronto.
Dlaczego boimy się klaunów?
Klaun jest nieprzewidywalny, zarówno w ruchu i zachowaniu. I mimo iż może być zatrudniony na imprezach dziecięcych lub widziany w cyrku, nie zawsze wiemy, czego się spodziewać. Tym bardziej, gdy widzimy go publicznie, w miejscu, w którym nie jesteśmy na to przygotowani.
Dlaczego ludzie zakładają maski klauna i pojawiają się, terroryzując społeczeństwo? Adam Lynes, wykładowca kryminologii na Uniwersytecie w Birmingham, ma teorię wyjaśniającą ten trend. Uważa on, że coraz więcej osób zakłada maski klauna, ponieważ ukrywa swoją tożsamość, co pozwala im zachowywać się w taki sposób, że nie będą rozpoznawalni, a co za tym idzie nie będą pociągnięci do odpowiedzialności.
Jak twierdzi Lynes: „Samo ukrywanie twarzy może być tak silne, że będzie prowadzić do działań, których by się nie podjęło w momencie odkrytej twarzy”.
Co więcej, twierdzi, że powstawanie coraz większej ilości filmów i zdjęć zabójców klaunów w mediach społecznościowych może pełnić rolę katalizatora dla innych do pójścia w ich ślady.
Dlatego po zobaczeniu postaci klauna w ludziach rodzi się niepokój spowodowany brakiem możliwości rozpoznania, kto kryje się za przebraniem. Również udawane emocje i sztuczne zachowanie klauna budzi lęk. Wszystko staje się zbyt tajemnicze.
Tam, gdzie jest tajemnica, przypuszczamy, że musi być zło, więc myślimy: „Co ukrywasz?” – wyjaśnia Andrew McConnell Stott, angielski profesor na Uniwersytecie w Buffalo (autor kilku artykułów na ten temat).
Przerażająca moc uśmiechu
Gdy widzimy uśmiechającego się człowieka, często udziela się nam jego dobry humor. Odbieramy go pozytywnie i sami zarażamy się pozytywną energią. Klaun uśmiecha się bez przerwy, a to niestety z punktu widzenia mózgu człowieka nie jest naturalne, bo przecież nikt się ciągle nie uśmiecha. Stąd nasze obawy i lęki, gdy napotykamy go na swojej drodze.
Ciekawostką jest, że ten stały uśmiech ma swoją historię i związany jest z błaznami na dworach królewskich. Jeżeli błazen nie potrafił rozśmieszyć dworu, był okaleczany w taki sposób, że jego twarz wykrzywiała się w nienaturalnym uśmiechu.
Oczywiście dla wielu z nas klaun będzie kojarzył się dobrze i pewnie niejedno dziecko będzie chciało się z nim pobawić na imprezie urodzinowej.
Na podstawie:
-
http://www.telegraph.co.uk/news/0/why-are-we-so-scared-of-clowns/
-
http://www.medicaldaily.com/why-are-we-so-afraid-clowns-masked-jokers-inspire-fears-unknown-and-unexpected-401877
-
http://www.medicaldaily.com/scary-clowns-research-may-explain-how-clown-went-jester-psycho-killer-249429
Komentarze