Perfekcjonizm uniwersytecki
- Szczegóły
- Utworzono: 15 lutego 2011
- Katarzyna Maruszewska
Perfekcjonizm często postrzegany jest jako pozytywna cecha osobowości. Łączony jest on z pracowitością i wytrwałością. Profesor psychologii dr S. Sherry z Dalhousie University uważa perfekcjonizm za przejaw autodestrukcyjnego zachowania.
Wśród profesorów naukowych efekt ten może być szczególnie szkodliwy. W najnowszych badaniach dr Paul Hewitt z University of British Columbia i Gordon Flett z York University dowiedli, że perfekcjonizm prowadzi do obniżenia wydajności pracy. Wyniki sugerują, że profesorowie, którzy wykazują się wyższym poziomem perfekcjonizmu, są rzadziej publikowani w czasopismach naukowych.
W celu wykazania problemu badano wśród profesorów psychologii pracy na uniwersytetach z USA i Kanady związek między perfekcjonizmem a wydajnością. Skontaktowano się z 10 tys. profesorów, z których 1258 odpowiedziało na ankietę internetową. Naukowcy odkryli silny związek między wzrostem perfekcjonizmu i zmniejszoną wydajnością pracy respondentów. Wyższy poziom perfekcjonizmu był związany z mniejszą liczbą publikacji naukowych, co wiązało się z mniejszą liczbą cytowanych treści danego autora.
Dzisiaj jeszcze niewiadomo, na ile powyższe badanie można uogólnić i odnieść do innych grup zawodowych.
Wbrew nieustannie toczącym się debatom, powszechnie panuje uznana opinia, która traktuje perfekcjonizm jako wysoko nieadaptacyjny i negatywnie wpływający na działalność człowieka, w szczególności na jego karierę zawodową.
Istnieją różne definicje perfekcjonizmu, większość z nich oparta jest na twierdzeniu, że osoby perfekcyjne mają tendencję do tworzenia nieracjonalnych alternatyw - albo wykonują wszelkie czynności doskonale albo w ogóle nie podejmują prób. Relaks i odprężenie pojawiają się dopiero z chwilą, w której zadanie będzie wykonane idealnie. Przyczyny perfekcjonizmu można upatrywać w braku wiary we własne siły i nieustanne wątpliwości co do własnych umiejętności. Nieufność prowadzi do nadmiernej kontroli zadań, która z czasem może przekształcać się w powtarzające błędy.
Perfekcjonizm nie powinien być mylony z taką cechą osobowości jak sumienność. "Oczywiście, istnieje wspólny mianownik - działanie jednostki zorientowane na cel, ale na tym podobieństwa się kończą.” – twierdzi dr S.Sherry.
Perfekcjoniści, jak na ironię, niechętnie i rzadko sięgają po pomoc specjalistów. Pomoc wydaje im się równoznaczna z okazaniem słabości i niedoskonałości.
Najnowsze badania mogą byś ostrzeżeniem dla studentów, którzy niejednokrotnie spotykają na swojej drodze perfekcyjnych profesorów. Na szczęście badań dotyczących związku perfekcjonizmu z wydajnością pracy studentów jeszcze nie przeprowadzano.