Miasto 44 - recenzja
- Szczegóły
- Utworzono: 03 października 2014
- Barbara Urbaniak
Niespotykana w polskim kinie superprodukcja odnosząca się do jednego z najważniejszych i najbardziej krwawych wydarzeń w historii naszego kraju: Powstania Warszawskiego, w reżyserii Jana Komasy to film, który nie wchodzi w dyskusję o słuszności tego wydarzenia, nie podważa ówczesnych decyzji, lecz jest to historia o zwykłych ludziach, którym przyszło żyć wśród tak dramatycznych zajść. To opowieść o młodości, namiętnościach, miłości i radości, przerwanych tragedią wojny.
Stefan (Józef Pawłowski) to młody warszawiak, który utrzymuje matkę i brata. Dokłada wszelkich starań, by w codziennym życiu w okupowanym mieście stworzyć rodzinie poczucie normalności. Po utracie pracy za namową koleżanki Kamy (Anna Próchniak) trafia do konspiracji. Tam poznaje Biedronkę (Zofia Wichłacz), w której zakochuje się wzajemnością. Pojawia się miłosny trójkąt, rywalizacja o uczucie chłopaka, typowe zachowania młodych ludzi, jednak droga do szczęścia okazuje się wyjątkowo tragiczna, a niewinność zostaje wystawiona na najcięższą próbę.
Już sama postać głównego bohatera odzwierciedla obfitość ludzkich zachowań: od aktów odwagi po strach i traumę, łzy, bezsilność i rezygnację, wybuchy namiętności i silnej woli przetrwania. Ciekawe role w tej produkcji odgrywają jednak nie tylko główni bohaterowie, równie ważny jest bohater zbiorowy, dzięki któremu możemy poznać cały szereg reakcji człowieka w obliczu zagrożenia, które wydobywa z istoty ludzkiej najgorsze cechy jego istnienia. I choć jedni zamieniają się w maszyny do zabijania, inni potrafią zdobyć się na odwagę, poświęcenie i humanitaryzm, a lęk zostaje pokonany przez impuls znacznie silniejszy, który dla wielu oznacza miłość.
Trudno jednak podczas oglądania filmu jednoznacznie oceniać i wyciągać wnioski, dzieje się bowiem w nim tak dużo, że jego odbiór jest niemal instynktowny. Gdy emocje nieco opadną, nasuwają się pytania: dlaczego ludzie decydują się na walkę, która z góry skazana jest na porażkę? Jakie uczucia przemawiają przez ludzi rwących się do walki mimo zagrożenia życia? Czy bohaterstwo i walka w imię zasad to coś więcej niż zryw emocji? Czy to cechy charakteru, czy po prostu desperacja, gdy nie ma się już nic do stracenia i zwykłe znudzenie życiem w niepokoju, które zamienia strach w obojętność i powoduje gotowość do przeciwstawienia się bez względu na koszty? Jak się okazuje, bunt zaszczutych ludzi rodzi siłę przeogromną.
Obserwując bohaterów, można wnioskować, że każdy z nich ma inny powód – od młodzieńczej brawury, chęci przynależności do zgrupowania lub społeczności po sama ideę, która w ciężkich czasach nabiera szczególnego znaczenia.
Brutalne obrazy wojny ubrane w efekty specjalne na miarę kina hollywoodzkiego potęgują emocje, jednak pewne cechy superprodukcji charakterystyczne dla czasów popkultury, jak zwolnione tempo i muzyka elektroniczna, są nieco przesadzone, wręcz komiczne. Zapewne nie przekona widza starszego pokolenia, jest jednak cień szansy, że dotrze do młodych ludzi. Bo bez względu na formę przekazu istotą tak ogromnego przedsięwzięcia jest podniesienie świadomości społecznej zwłaszcza młodego pokolenia, by w przyszłości zapobiegać podobnym okrucieństwom.
Reżyseria: Jan Komasa
Scenariusz: Jan Komasa
Gatunek: Dramat wojenny
Produkcja: Polska
Czas trwania: 130 min.
Bądź na bieżąco! Zapisz się na nasz newsletter! (dodatkowo otrzymasz eBooka "Iluzje codzienności")
