Czy od innych kultur dzieli nas Ocean?

Szczegóły

Utworzono: 04 lipca 2006

Joanna Strogolewska

Akulturacja a czynniki osobowościowe

Przedstawione niżej potencjalne powiązania cech osobowościowych z wymiarami osobowości to nie podparte wynikami konkretnych badań przypuszczenia. W oparciu o opisy poszczególnych metod radzenia sobie ze stresem oraz o charakterystyki wymiarów osobowości wysunięte zostały jedynie hipotezy.

Z uwagi na fakt, że istnieje możliwość trafnego przewidywania zachowań na podstawie posiadanych przez jednostkę cech (jest to wszak jedno z podstawowych założeń konceptu PMO), hipotezy te wydają się prawdopodobne, a także możliwe do weryfikacji empirycznej. W prezentowanych hipotezach nie rozważano możliwej kompilacji cech z różnych wymiarów, choć oczywistym jest, że osobowość człowieka nie jest zbiorem cech z jednego tylko wymiaru.

Metoda 1 - Zbliżenie

Podejście zbliżeniowe do nowej kultury oznacza próbę zbliżenia się do nowych zjawisk, planowanie przebiegu kontaktu oraz aktywne metody radzenia sobie ze stresem, takie jak zmiana nieprzyjemnych dla jednostki cech otoczenia.

Wydaje się, że osoby otwarte wybierałyby tę metodę częściej niż osoby plasujące się nisko na skali tego wymiaru. Cechy takie jak ciekawość, szerokie zainteresowania czy twórczość, popychają jednostkę do prób zmian otoczenia w celu lepszej do niego adaptacji.

Podobne oczekiwania można wysuwać w kierunku osób sumiennych, odznaczających się uporem i motywacją w dążeniu do celu, będących wymagającymi organizatorami swej przestrzeni osobistej.

Nie ma podstaw aby przypuszczać, że osoba ugodowa wybrałaby tę metodę równie często, co np. osoby otwarte, gdyż w ich osobowości brak jest cech popychających do aktywnego kreowania rzeczywistości.

Zbliżenie mogłoby być także wyborem ekstrawertyków, z racji ich aktywności i optymistycznego podejścia do życia.

Taktyka ta nie byłaby wyborem osób o wysokim neurotyzmie, lękliwych, niestabilnych emocjonalnie, nieprzystosowanych do ogólnie przyjętych norm. Osobom takim nie zależałoby także na ewentualnej zmianie otoczenia i przystosowaniu go do siebie, gdyż w swych wyolbrzymionych pragnieniach i dążeniach nie potrafiłyby dojść z otoczeniem do kompromisu. Ponadto, niezorganizowanie w znacznym stopniu uniemożliwiałoby metodyczny plan działania w nowej kulturze.

Metoda 2 - Unikanie

Unikanie sytuacji stresowej może być jedną z metod radzenia sobie z nią. W zachowaniu przejawia się niezgodą na zastane warunki, odmową współpracy, okazywaniem pewnej wrogości a także brakiem pozytywnej reinterpretacji stresujących zjawisk.

Unikanie jest zatem odwrotnością prezentowanej wcześniej postawy zbliżeniowej. Nie było by ono wyborem osób wysoce otwartych, sumiennych, ekstrawertywnych czy ugodowych, za to neurotyk taką postawę z pewnością by zaprezentował.

Metoda 3 - Akceptacja

Akceptacja, jako jedna z metod akulturacji, oznacza przyjęcie zastanych warunków i norm kulturowych takimi jakimi są, bez podejmowania prób ich zmiany. Pozwala to dostosować się do okoliczności, bez konieczności restrukturalizacji własnej osobowości czy też otoczenia.

Osobami, które szczególnie często wybierałby ten model, wydają się ugodowi, ze swą wrodzoną biernością w podejściu do życia. Są jednak osobami w wysoką tolerancją na odmienność, przyjacielskością i ufnością.

Otwarci, ekstrawertywni i sumienni, nie wybieraliby tej postawy częściej niż inni, najrzadziej zaś neurotycy, ze względu na wymieniane już wcześniej wykazywanie szkodliwych dla siebie i otoczenia reakcji na sytuacje życiowe.

Metoda 4 - Poszukiwanie wsparcia społecznego

Poszukiwanie wsparcia społecznego, zarówno wśród członków grupy własnej jak i obcej, może towarzyszyć pozostałym metodom radzenia sobie ze stresem.

Jako całościowa metoda, szczególnie przydatna i częściej niż przez innych wybierana byłaby przez neurotyków. Motywować można to szczególną w tej grupie tendencją do stanów depresyjnych, będących oznaką nieradzenia sobie ze stresem.