Kiedy kobieta uczy się miłości

Szczegóły

Utworzono: 16 listopada 2006

Marzena Lipka

Zakończenie

Dla większości ludzi miłość jest czymś najważniejszym w życiu (przynajmniej na to wskazują sondaże). Ludzie ważni w naszym życiu nie tylko pełnią pewne role (rodzica, partnera seksualnego), ale stają się niepowtarzalnymi jednostkami.

Rodzice są dla nas nie tylko opiekunami, to nasza konkretna matka i konkretny ojciec. Nasze dzieci to nie tylko potomstwo, którym trzeba się opiekować, to obdarzane silnymi uczuciami i przywiązaniem jednostki.

Podobnie jest w przypadku partnerów seksualnych, bo choć czasem możemy pójść za echem stylu życia seksualnego szympansów, pragnąc jedynie kogoś miłego do kopulacji, jest w nas także tęsknota za kimś specjalnym, tą jedyną osobą.

Nasza miłość do wyjątkowych innych czyni nas oczywiście podatnymi na zranienie. Zakochanie się jest jednak doniosłe, ponieważ konkretna osoba zostaje przez nas wybrana do partnerstwa na całe życie (Jenkins i Oatley, 2003).

Wczesne relacje i ukształtowanie Wewnętrznego Modelu Funkcjonowania wpływają na całe życie.

Jeżeli oczekiwania małych dziewczynek spotykały się z bezpieczną i stałą odpowiedzią otoczenia, to dorosłe kobiety spostrzegają siebie jako osoby wartościowe i godne miłości. Są przekonane, że mogą wpływać na swoje życie. Umiejscawiają źródło siły i mocy sprawczej w sobie, a nie na zewnątrz (na podstawie: Król-Kuczkowska, 2005).

Przywiązanie społeczne uwarunkowane jest jakością relacji budowanych w okresie wczesnego dzieciństwa. Obecnie uważa się potrzebę przywiązania za fakt pierwotny, za system reakcji, które nie zostały wyuczone. Rodzaj więzi, jaka zostanie utworzona również nie zależy bezpośrednio od osoby, lecz raczej od jej opiekunów (Cassidy i Shaver, 1999).

Niesamowite jest to jak wiele dzieje się poza wpływem osoby, której działania te dotyczą.

Człowiek żyje w kontekście natury i wychowania.

Bywa, że dopiero wraz z nadejściem dorosłości pojawia się szansa na interwencję we własne życie. Wtedy świadomość osobistego stylu kształtowania więzi pozwala kobiecie wkroczyć na inną, lepszą drogę.

Marzena Lipka - psycholog kliniczny (absolwentka Uniwersytetu im. A. Mickiewicza w Poznaniu), terapeutka TSR (Terapia Skoncentrowana na Rozwiązaniach). Zafascynowana seksuologią - ukończyła studium podyplomowe Pomoc Psychologiczna w Dziedzinie Seksuologii oraz wiele kursów doskonalących w Centrum Medycznym Kształcenia Podyplomowego.

Literatura

• Cassidy, J., Shaver, P. (eds.) (1999). Handbook of attachment. Theory, reaserch, and clinical applications. New York: The Guilford Press. (Tłumaczenie: Magdalena Stawicka)


• Crittenden, P. (1997). Patterns of attachment and sexuality. W: L. Atkinson, K. J. Zuckerman (red.), Attachment and psychopathology. New York: Guilford Press.


• Czub, M. Społeczna natura rozwoju emocjonalnego. Uzyskano 16.11.2006 z sieci www: www.psychologia.amu.edu.pl/pod/ 2organizacja/lista_plikow.php?dir=zpsiwr/pliki/ab


• Haith, M., Miller, M., Vasta, R. (2004). Psychologia dziecka. Warszawa: WSiP.


• Horney, K. (1994). Nasze wewnętrzne konflikty. Poznań: Dom Wydawniczy Rebis.


• Horney, K. (1993). Neurotyczna osobowość naszych czasów. Poznań: Dom Wydawniczy Rebis.


• Jenkins, J. M., Oatley, K. (2003). Zrozumieć emocje. Warszawa: PWN.


• Kaczyńska-Maciejowska, R. (2003). Miłość nie wszystko wybaczy. Charaktery, 2, 41.


• Król-Kuczkowska, A. (2005). Miłości historia osobista. Charaktery, 9, 16-17.

Bądź na bieżąco! Zapisz się na nasz newsletter! (dodatkowo otrzymasz eBooka "Iluzje codzienności")

e-mail: