Zamek
- Szczegóły
- Utworzono: 23 stycznia 2014
- Barbara Urbaniak
Bunt jednostki wobec systemu – czy to ma jakikolwiek sens?
Współczesna adaptacja powieści Franza Kafki „Zamek” na deskach Teatru Współczesnego we Wrocławiu w reżyserii Marka Fiedora nie pozwala nie postawić takiego pytania. Konformizm i służalczość kontra wolność i indywidualizm jednostki – które z nich jest bliższe naturze ludzkiej egzystencji. I czy wolność w zorganizowanym przez kogoś świecie jest w ogóle możliwa?
Przeniesienie treści kafkowskiego „Zamku” do czasów współczesnych jest obrazem zmagań dzisiejszego człowieka targanego przez pragnienie wolności i jednoczesne pragnienie przynależności do wspólnoty. Przy takim konflikcie interesów poszukiwane szczęście i wewnętrzny spokój zdają się być niemożliwe. „Zamek” z czasów Franza Kafki w obecnej rzeczywistości może być synonimem miasta jak również korporacji oraz rządzących tam twardych i sztywnych zasad, w których indywidualizm, choć powszechnie świechtany jako wartość, jest tylko pustym słowem i budzi niechęć zarówno wśród elit rządzących, jak i podległej im reszcie społeczeństwa.
Pozbawiony imienia –K (Przemysław Bluszcz) przybywa na Zamek w celu podjęcia pracy na stanowisku geometry. Posadę otrzymał od samego tajemniczego Klamma , owianego boskim kultem jednostki. Opuszcza swój dom i rodzinę i żywiony nadzieją na nowe życie w nowym miejscu, czując, że dostał kolejną życiową szansę, dociera do podnóży Zamku. Jednakże droga do Zamku zdaje się wydłużać i nie mieć końca. Zamiast tego zatrzymuje się gdzieś w podzamczu, w świecie zarządzanym przez kobiety. To one przedstawiają mu, jak wygląda świat zorganizowany w Zamku i jego okolicach, opowiadają o panujących tu regułach. Wchodząc w relację z tymi kobietami, K zaczyna pewną grę, skutkiem której sen o życiu na Zamku staje się coraz bardziej niewyraźny, oddalony. Owe kobiety są całkowicie oddane i uległe wobec panów z Zamku, a wezwanie do pokoju w oberży przez któregoś z nich jest zaszczytem. Odmowa skazuje na potępienie, jak stało się w przypadku rodziny Olgi (Zina Kerste), której odebrano chwałę i skazano na ostracyzm społeczny po tym, jak jej siostra odmówiła jednemu z panów.
Początkowo pewny siebie K, mający na celu zdominować i podbić obcy ląd, powoli traci grunt pod nogami, nawet posada geometry jest już nieaktualna. Dostaje w zamian posadę woźnego szkolnego, którą po wcześniejszych oporach ze względu na romans z Friedą (Marta Malikowska) przyjmuje.
Z czasem okazuje się, że hermetyczne środowisko podnóża Zamku zamienia się w coraz gęstszą maź, która oblepia przyjezdnego, krępując jego ruchy, z której coraz trudniej się wydostać. Jego wartości stają się niczym, wzbudzają śmiech i irytację, a jedynie zasady panujące u podnóża Zamku i w Zamku są wartością nadrzędną, są prawdziwe i jedynie słuszne.
Cele K oddalają się coraz bardziej, a jego oryginalność skazuje go na cierpienie. Smutna prawda staje się oczywista: w świecie jasno ustalonych reguł nie ma miejsca na indywidualizm. Poszukiwanie własnego miejsca na świecie kończy się rozczarowaniem i popadaniem w coraz większą bezradność. Uporczywe szukanie swojej drogi kończy się klęską. Pragnienie życia jako wolny człowiek przy jednoczesnym byciu członkiem zbiorowości jest puste i niepotrzebne. Nie można być wolnym w zbiorowości, być może można być wolnym poza nią, skazując siebie na samotność.
Teatr Współczesny Wrocław
Reżyseria: Marek Fiedor
Scenariusz : Marek Fiedor
Scenografia i reżyseria świateł: Justyna Łagowska
muzyka: Tomasz Hynek
Czas trwania: 100 min
Bądź na bieżąco! Zapisz się na nasz newsletter! (dodatkowo otrzymasz eBooka "Iluzje codzienności")
